[ Przez chwilę usta były rzęsami ]
Przeszłości.
Na równi Twoim ustom – moje oczy,
wpatrują się w zazdrosne rzęsy
i już też półksiężycowe wargi
ale czy – nie mógłbyś jeszcze
piękniej
mnie pokochać ?
Spójrz w dół jak się uginam i kruszę
nie panując nad niedostatkiem -
rąk, palców, drgających ramion,
zapachu deszczu we włosach,
strachu przed podłogą w środku nocy
i narodzin własnej wyobraźni
która zalewała chodniki
gdy powolnym krokiem
szliśmy na polowanie
własnych kontynentów
w środku i na zewnątrz
ciała i gwiazd
tak po prostu
przed siebie
autor
złodziejka marzeń
Dodano: 2007-05-19 08:57:18
Ten wiersz przeczytano 407 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
(Znowu wklejam bo nie ma)
Bardzo lubie Twoje wiersze.Od zawsze.Sa takie
inne,niebanalne.
dalam koment do poprzedniego wiersza ale nie ma, moze
malo istotny, lub zbyt osobisty
i znow u Ciebie dobry wiersz, czytam i widze... to co
chcesz przekazac, jest prawie intymny, smutny,
serdecznie Cie pozdrawiam i sloneczka zycze:) u mnie
deszcz sie kolysze na wietrze, jakze potrzebny by sie
rozzielenic, zakwitnac, aby utkac lato kolorami:)
Początek trochę nudnawy, ale dalsza część bardzo
ciekawa, niebanalna, świeża. Bardzo wymowne,
sugestywne metafory. Może tylko warto by było coś
zrobić z powtórzeniem słowa "własne" - dwa na jedną
zwrotkę - trochę gryzie.