Przez okno

Ostatnimi dniami wyglądając przez okno widzę jedno,
Widzę smutną twarz pięknej dziewczyny.
Zamyślona, zmęczona monotonnością dnia.
Jest sama, chodź tak naprawdę ktoś na nią czeka.
Chodzi po drodze wpatrując się w błękitne chmury.
W głowie ma nikomu nieznane pragnienia,
Zasłaniam zasłonę, lecz głupia ciekawość nie daje mi spokoju.
Coś każe mi do niej wyjść i pomóc.
Pomóc zwykłą ludzka rozmową,
Niektórzy ludzie słowa doceniają bardziej niż gesty czy czyny.
I sądzę, że ona zalicza się właśnie do tych.
Wiem, ze jestem w stanie udzielić pomocy, jeśli tylko się zgodzi.
Jeśli zauważy, ze może na mnie liczyć i trochę się otworzy.
Wszyscy czekamy na pomoc drugiej osoby,
I wszyscy wstydzimy się o nią poprosić jakby najbliżsi wokół nas byli bandą obcych ludzi.
Więc pamiętaj o przyjaciołach, którzy są byli i będą.



Jakub Lewandowski.27.06.2006 Płock

autor

art=sic

Napisany: 2006-06-27 Dodano: 2007-03-29 20:29:51

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie