Przeznaczenie

Nad przepaścią rozgromiony stoisz cały,
co z serca, to z duszy w trwodze,
rozkruszysz istniejące od wieków już skały,
nic nie stanie na twej życia drodze.

Tchnieniem ciszy rozrzucisz po świecie,
słońcem kolorów otworzysz niebiosa.
Poprzez dalekie księżyca pokolenie trzecie,
pobudzisz do życia miłości kolosa.

Przeczytasz z ręki przyszłość człowieka,
pomożesz podtrzymać swe ideały,
bo każdy z nas na kroplę szczęścia czeka,
by wszyscy ludzie sobie pomagali.

Chcesz wznieść się do nieba na skrzydłach miłości,
daleko, wysoko w niebo błękitne,
bez żadnych złych czynów, bez gniewu, litości,
daleko, wysoko gdzieś w niebie tam znikniesz.

autor

anastazja5000

Napisany: 2002-05-09 Dodano: 2006-06-10 09:10:56

Ten wiersz przeczytano 733 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie