Przeznaczenie

I znowu zamykam kolejny rozdział,
życia pełnego wątpiwości i zamyślenia.
W labiryncie własnej egzystencji,
w poszukiwaniu własnego istnienia.

Pozbawiony wszelkich marzeń,
chciałbym dotknąć zkrawku nieba.
Brak mi skrzydeł, abym wzleciał,
brak mi wiary, nic już nie mam.

Cóż zostało, co odeszło,
pytam więc samego siebie?
Może radość, a może dobro?
Nie! to tylko moje przeznaczenie.

autor

Iceman

Napisany: 2002-12-21 Dodano: 2004-06-01 11:38:48

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie