Przeznaczenie
Tam - gdzie nam tęskno
Tam - gdzie wzrok podnosi się ku górze
Jak wilk wyjący do księżyca
Stoi nieruchomo, dostojnie i
zdecydowanie
Nie wymaga od nas czci i uwielbienia
Nie chce bysmy dumni jego dumą
Choć pragnie czułego zrozumienia
Jest niedostępna swą samotnością
Śnieżny szczyt wzniesiony
na zawsze świat
patrzy jak król
wladczo lecz z miłością
Patrząc mu głęboko w oczy
idziemy ku przeznaczeniu.
autor
ZłaKobieta
Dodano: 2005-05-19 21:19:51
Ten wiersz przeczytano 415 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.