Przy kominku
Dedykuje Justynie tylko z Pomorza
Przy kominku ogień splata płomieniem
lipcowego wieczora kochanka młodości
uleciała , blaskiem wygrzebuje iskry
błyszczące z popioła.
Na dywaniku szelest cichy
roznosi marzenia ukryte
na serca dnie,
odbitym blaskiem świecisz urojona
echem przybarwnym snem.
Nic nie widać słychać tylko szmery
a ty znikasz w ciemnościach
ususzona gdzieś myślami
zatopiona płomieniem.
Apryasz wojciech
autor
Arin
Dodano: 2007-07-18 07:29:22
Ten wiersz przeczytano 417 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
forma przypomina mi Twoje wcześniejsze wiersze ...
przyjemny, ciepły klimat
Tyle tych pięknych pań..że już się gubić zaczynasz, co
jedna piękniejsza dziewczyna ;)- nie ma jak to...latem
Pięknie, romantycznie i zmysłowo.
...jakbyś zgadł-''ususzona i zatopiona''...