Przy ławce
krąży wraz z wiatrem
wspomnienie wokół klombów
zatrzymując się przy ławce
co w cieniu chłód przynosi
tej naszej z brązową farbą
co odpryskuje w parku
będącej zderzeniem emocji
każdego dnia a teraz sama
pośród Platanów czeka
wyznań które znów na moment
przysiądą by w chwilę powstać
zwalniając miejsca kolejnym
autor
Jan III
Dodano: 2008-09-29 00:13:48
Ten wiersz przeczytano 660 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Melancholijne wspomnienia dodają uroku upływowi czasu.
Sympatyczny wiersz skłaniający do zadumy.