Przy otwartych oknach

Przecudne strofy Zosiu.

Pozdrawiam serdecznie :)

Okna otwarte, a szczęście mija; opisy przyrody
potęgują ten stan. Przepiękny acz katastroficzny
WIERSZ.

Najka, dziękuję :)

Chłodno i smutno się robi...pozdrawiam serdecznie.

Waldi, ja nikogo nie pilnuję :)
Ja tylko piszę i czytam...

dziękuję teraz jest lepiej ...ponieważ drzewo rośnie a
drwa są itd ...
dziękuję że jesteś i pilnujesz mnie ...

piękny wiersz ... smutek trzeba zamienić na radość
...wszystko się da ... ja to wiem ...

Tom-ash, Echinacea, Zofia
miło, że zajrzeliście :)

Ten smutek niepotrzebnie wplątał się w tak piękną
treść wiersza...ale on się bierze nie wiadomo
skąd...Pozdrawiam Cię serdecznie Zosiaczku(:) i życzę
pogodnego nastroju.

Smutna melancholia w poetyckim bardzo wydaniu.
Pozdrawiam:)

"I domy w których smutek zakwitł.
I ludzie, których mija szczęście."


Zabierm puente, przecudna...:)

...samo przyjdzie:))

Zatem, szukaj szczęścia, Niezgodna :))

...dla jednych szczęściem kropla wody
dla innych pałac pełen złota
każdy w istnieniu swym przez chwilę
o niewymierność tę się otarł

i gdy nie złapał w mocnym ścisku
tej wymierności szczęściem zwanej
poszukiwaczem jest w nadziei
że będzie mu to jeszcze dane…


pozdrawiam Autorkę:))

Miłego dnia, ANDO :)

Zosiak wracam do Twojego cudeńka ucieszyć nim oko na
dzień dobry i podziękować za podpowiedź u mnie.
Dziękuje z serdecznościami :)