Przydrożne kapliczki

Na drodze życia, swojego żywota
spotykam przydrożne kapliczki
Figurki świętych, papierowe kwiatki
Promyk słońca w lusterku, skromne vota

Stoją samotnie w cieniu przydrożnych drzew
W osłuchują się w szept modlitwy i boga gniew
Wiele słów wysłuchują święci w kapliczkach
Chybocze płomieniem paląca się świeczka

Przechodzień wstrzymuje krok chyli czoło
Mamrocze pod nosem słowo i jest mu wesoło
W potrzebie pragnienia zbliżenia do Boga
Powierzam miłością wypowiadane tam słowa


Dziś staję przed przydrożną kapliczką
spoglądają na mnie oczy Jezusa
Na ustach jego uśmiech który wzrusza
Spowiadam się prosząc, wysyłaj słowa do Boga


Nie proszę o wiele, a właściwie
niczego nie pragnę składam przyrzeczenie
że w swoim życiu
nadal będę się zachowywał składnie

Jego oczy przymykają się
Dobrodusznie mnie aprobuję-
W ciszy wnęki moich słów wysłuchuje
Misterium spowiedzi, błogosławiono się czuję

Samotna modlitwa, bez chorału i
muzycznych organów, złotego blichtru
pewnie szybciej ,w tej ciszy
Bóg moje słowa usłyszy

Klęczę w modlitwie oddaje się słowom prostym
w moim sercu po prostu radośniej
Świątecznie ozdabiam kapliczkę wstążkami
Zapalam świeczkę, figura Jezusa z radosnymi łzami

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-04-22 Dodano: 2011-04-23 05:33:04

Ten wiersz przeczytano 1248 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie