Przygodni ludzie

W ulicznym tłumie
przygodni ludzie
patrzą przed siebie
tak pustym wzrokiem.
Jak nicość cienia
na nowe twarze
padną spojrzenia
wyzute z marzeń.
Narastające
tercje lamentu
i zbliżające
błyski fioletu
obok bezładu
niemego marszu
ludzkich owadów
jak zgrzytem fałszu
próbują obudzić
śpiące sumienia,
litość wyłudzić
i duszy drżenia.

Nikt nie chce słyszeć....
Przygodne życie
i przygodna śmierć...

I każdy przecież
odwraca głowę...
Bo nasze życie
też przypadkowe?...
07.07.2009

autor

Luna Gaj

Napisany: 2009-07-07 Dodano: 2009-07-10 09:03:52

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie