Przygody dzieci z Autlandii-...

"Przygody dzieci z Autlandii- Senne Wzgórza".
31.10.2016r. poniedziałek 11:08:00

Mijały kolejne dni niesamowitej podróży, gdy na wodzie w oddali zaczęły się pojawiać skały, a z upływem czasu coraz wyraźniej można było widzieć, że są to wysokie może i góry. Wszystkie dzieci zebrali się w okolicach dziobu statku i przyglądały się. Im bliżej się znajdowały tym bardziej ogarniała ich senność. Po chwili wszystkie z błogim spokoju i zachwycie nie zmierzonym patrzeli w te zachwycające wzgórza. Były to Senne Wzgórza Pastelowych Wzruszeń, które wszyscy już dobrze znamy. Pamiętacie jakie tam dziwy się znajdowały i działy?
Senne Wzgórza to niezwykłe miejsce, w której spotyka się niesamowitą przyrodę, zazwyczaj tylko same endemity, czyli okazy flory i fauny, które występują na jakimś obszarze i tylko tam. Kochane dzieciaczki, flora to rośliny, a fauna to zwierzęta. Pozwólcie, że czasem będę używać naukowych określeń, byście mogli same stać się małymi odkrywcami i naukowcami.
Statek z podróżnikami niebawem dobił do brzegu, kangur Wojtek zarzucił kotwicę i po chwili doktor Puli wraz z Balonikowym Króliczkiem wyszli na brzeg, po krótkiej chwili oględzin zorientowawszy się, że są po drugiej stronie wzgórz, z których wydarzenia poznaliście w innych opowieściach wrócili na statek po całą gromadkę dzieci i wzięli ich na przejażdżce. Dzieci zeszły z pokładu po drabinie z żywych lian i wsiadły na największego, najdłuższego węża świata Gonzalesa i powoli przemieszczając się na jego grzbiecie ruszyli po stromych, skalistych urwiskach ku szczytom wzgórz.
Wszędzie wokół rozciągał się niesamowicie piękny krajobraz, który we wszystkich bez wyjątku zapierał dech w piersiach. Przed dziećmi wyłoniły się piękne, wysokie trawy, które kwitły kwiatami we wszystkich barwach świata, każdy kwiat miał inny kolor i odcień. Po pewnym czasie pojawił się na niebie senny zwiadowca sęp Orionis i frunął tak jakby wtopiony w gwiazdozbiór Oriona. Przefrunął nad dziećmi i opadł gwiezdny pył na każde z dzieci, a każdo z dzieci otrzymało gwiazdkę z nieba w swe malutkie, dziecięce rączki. Tak pomniejszone gwiazdy, by mogły zmieścić się w dziecięcych dłoniach znalazły się po chwili przed ich oczyma. Pojawiły się: Rigel, Betelgeza, Alnilam, Bellatrix, Sigma Orionis, Theta Orionis C- która była gwiazdą potrójną, składającą się z trzech gwiazd , Fu Orionis i wiele innych. Ich wielki wąż, który był bajkowym kuzynem Nadobnika Ozdobnego w swej złotej krasie podniósł się z dziećmi i udał się wraz z lotem błyskawicy w stronę gwiazdozbioru Orion-a, a każde dziecko swoją gwiazdę oddało niebu i zawiesiło ją w przestrzeni kosmicznej w ich właściwym miejscu. Odtąd, kiedy dzieci tylko spojrzą na niebo i widzą ten gwiazdozbiór wiedzą, że każde z nich ma tam swoją gwiazdkę. A wokół nich egzoplanety, egzoksiężyce, egzoplanetoidy, egzoastreoidy i inne egzodziwa.
Wracając z powrotem dzieci wraz z Balonikowym przyjacielem i doktorem Puli-m wylądowali na złotym domie, z którego wyskoczył król Sennych Wzgórz, którym był Lew Hektor, gdy tylko zobaczył swych gości, ucieszył się i podskoczył jak kangur i gwizdami zawołał swą żonę lwicę Herę oraz dzieci, syna Hugo i córkę Halszkę. Zaprosił dzieci do swego domu, który tylko na zewnątrz wydawał się mały, zaraz po wejściu okazał się że jest to wielki pałac w najcudowniejsze klejnoty przystrojony i wyposażony. Zmieścił się, a nawet na pewien czas znikł wąż, na którym młodzi podróżnicy wędrowali. Po smacznym posiłku i krótkiej biesiadzie, rodzina królewska oprowadziła młodych odkrywców i ich dorosłych przyjaciół po różnych zakamarkach tej krainy, odwiedzili różne miejsca, o których dzieci słyszeli w opowieściach, skosztowali nawet w tamtejszym zajeździe słynnych jaj sadzonych, od kury, która znosiła je właśnie w takiej postaci. W oddali, było słychać różne wielkie stwory, o których dzieci słyszeli, ale w tamten rejon ku pociemniały szczytom nikt nie zamierzał iść. Po zmroku wszyscy wrócili na statek i po chwili, gdy cumy zostały dźwignięte powoli odbijali od brzegu by udać się w dalszą podróż, a rodzina królewska, Orionis i kilka napotkanych stworów jak tańcząca czerwono biała żaba Zośka z brzegu machali dzieciom i pozostałym przybyszom na pożegnanie.
Odpłynęli już spory kawałek, wraz z zachodzącym słońcem zachodziły za horyzontem także Sene Wzgórza Pastelowych Wzruszeń. Dzieci jakby z transu wybudziły się i zdziwione nieco w pierwszym momencie, że już ciemno się robi, przecież dopiero był poranek, gdy zorientowali się, że każdy ma dziwne, fantastyczne wspomnienia, które jakby z nikąd się wzięły. Jednak tuż po zmroku, gdy gwiazdy zaczęły migać wszyscy wszystko sobie przypomnieli i zaczęli między sobą opowiadać o tych wszystkich dziwach. Wtedy nad dziećmi pojawiła się cała gromada brokatowych ptaków i deszcz brokatu niczym gwiezdny deszcz opadł na dzieci i każde dziecko po chwili miało świecące od brokatu buzie i dłonie. Dziewczynki miały zabawnie przystrojone włosy, każda w innym kształcie. Z morza wyłonił się konik morski i na harfie zagrał piękną, jakby pastelową melodię. Dzieci rozbawione, jeszcze w padającym brokatowym deszczu zaczęły tańczyć i tej nocy nikt długo nie spał. Zabawa trwała do bawiących się dzieci dołączyły różne zwierzęta, które podróżowali z doktorem Pulim.
Dopiero, gdy konik morski przestał przygrywać, a fale morskie nucić dzieci pozbierały cały brokat do jednego kuferka. A z kuferka wyfrunęły małe brokatowe motyle i każdy motylek przyczepił się dzieciom do ubranek i w stali się żywym tatuażem. Dzieci poszły spać, nie wiedząc, gdzie spotka ich kolejna przygoda i dokąd tak właściwie płyną.
Chcecie wiedzieć, co czeka małe autlandzkie dzieci i nas wszystkich, którzy im towarzyszymy? Wiem, że chcecie, a więc czekajcie cierpliwie, niebawem znów się do was odezwę i wam opowiem, wasz przyjaciel Duszek Kronikarz.

Dziękuję za wczoraj i dziś.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-10-31 Dodano: 2016-11-02 10:05:45

Ten wiersz przeczytano 1086 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bajka Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie