Przyjaciel

przyjaciel.... nie rani, cóż mi z pięknego nazwania,
gdy "przyjaciel" robi mi przykrość..... wiersz
odbieram jako niemy krzyk rozpaczy ( wszak mogę go tak
odbierać)

Przyjaciel nie zdradza, nie odchodzi i nie opuszcza
Cię. Na tym polega prawdziwa przyjaźń.

przyjaciel brzmi dumnie... gdy zawiedzie, boli jak
zdrada... a czas i rozum tu, na nic... pozdrawiam...

juz zdazylam zauwazyc ze u ciebie wszytsko na
serio...powaznie i z kometarzy i w wierszach...musisz
byc wrazliwa osoba ktora juz wiele widziala i wiele
razy sie zawiodla...co do wiersza...hm...ten dopisik
pod wierszem mowi mi ze raczej to nie jest fikcja,a
odnosi sie do ciebie...skoro tak nie jestes jedyna,ale
wcale to nie pomaga swiadomosci ze cos sie skonczylo i
ma byc teraz latwiej...podoba mi sie wierszu ze taki
krotki mam wrazenie ze gdybys cos jeszcze dopisala
popsuloby to nastroj i taka wymownosc...to zdanie
przyjaciel musi wybaczac sprytne zagranie ma w sobie
duza glebie.

Widzę że trzeba tu nuty wyjaśnienia.
Potrafiłem się rozstać bez niepotrzebnych słów.Że
któraś nazwała mnie przyjacielem to jestem z tego
dumny.Nie potrafię czuć nienawiści choć wspomnienia
ranią.Taki już jestem.Pozwalam żyć ludziom ta jak chcą
nie patrząc że mnie to boli.

Podpisuję się pod tym co bezimienna już napisała.

I tu aż się prosi o słowa: "Czy to jest przyjaźń, czy
to jest kochanie?" Jeśli się kończy to pewnie ani
jedno ani drugie. Smutny wiersz. Pozdrawiam ciepło.

Czy to był "tylko" przyjaciel? Czy może , któraś
strona chciała czegoś więcej?? Smutne , pełne żalu i
nadziei.

Smutne miłość nie zawsze zmienia się w przyjaźń, nawet
i jeśli to zawsze będzie ktoś cierpiał... i w
przyjaźni nikt nic nie musi przynajmniej ja tak
rozumiem... pozdrawiam serdecznie

Przyjaciel musi wybaczać - jeśli jest nim naprawdę
wcale nic nie musi, on po prostu tego pragnie, nie
umie inaczej.