Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Przyjaciel

Mojej Ani

Przyjaciel – nie Bóg,
lecz jakże podobny do Boga.
Bo gdy czasem powinie się noga,
on stoi.
W pokoju niepokoi.
Jest zawsze,
choć czasem daleko.
I poda ciasteczka, i mleko
gdyś smutny.
Nie całkiem absolutny.
Ma wady.
Lecz kochasz je wszystkie
jak smak czekolady.
Gdy ciebie napomni,
jak dar wielki co pali
ci poda w dwóch dłoniach.
Lecz potem zapomni.
I znów będziecie się śmiali
z piosenki, czy facia, czy słonia.

1 września 2008

autor

Zadziwiona

Dodano: 2008-09-14 15:48:07
Ten wiersz przeczytano 667 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

primo5 primo5

Tylko pogratulować takiej przyjaźni;

Esther Esther

Absolutna prawda ujeta w liniach twojego pieknego
wiersza przyjazni

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »