Przyjaciel
Bo mam już dosyć tego życia w nędzy
ciągłego baraku tych marnych pieniędzy
na nic nie starcza ciągle czegoś brak
a jednak z nimi to życie na wspak
wciąż zatacona niespokojna dusza
po ogromną kasę
bez przyjaźni rusza
więc szanuj przyjaźń co pomaga w biedzie
byś miał się z kim podzielić na obiedzie
autor
Monio
Dodano: 2008-05-10 18:41:23
Ten wiersz przeczytano 462 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Z ogromem pieniędzy - człowiek żyje w nędzy. Tak
często bywa. Trafny wiersz.