Przyjacielu...

Znów odwracasz wzrok,
by nie widzieć mego płaczu.
znów nie patrzysz prosto w oczy,
żeby w nich nie widzieć strachu.
Przyjacielu...dlaczego nie dasz rady,
bym się podniosła,bym wrok w stronę słońca odwróciła,czemu ranisz moje myśli?
Czemu czekasz na mój uśmiech,moje słowa pocieszenia,
czy Ty nie rozumiesz, że radości we mnie nie ma?
Przyjacielu,daj mi szczęścia choć troszeczkę,
bym swe myśli przemyślała,
bym znów mogła tak jak kiedyś,
pomóc sobie całkiem sama...
Jak mam uciec dziś od bólu który znowu mnie otacza?
Powiedz, będę wdzieczna...aż do następnego w roku "lata"

autor

Alka17

Dodano: 2008-07-19 19:29:16

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie