Przyjaciółce

Niekiedy wydaje nam się że wszystko co najlepsze pozostało gdzieś za plecami, lecz życie lubi zaskakiwać i często pokazuje jak mało z niego rozumiemy

Od spojrzeń lepkich odwracasz się wolno
W uśmiechu skrywasz gorycz poczerniałą
Zgadując raczej niż wiedząc że wolno
Żyć pełnią życia, kochać bez umiaru


Marmaris kusi swym upartym blaskiem
Godziny upuszczasz jak liście jesieni
Już nie wiesz czy wolno Ci kochać
Czy świat się od tego nie zmieni


On nigdy Cię nie odtrąci
Bo któż się z wiosną rozstanie
Zrób krok, on świtu nie zmąci
Bo najgorsze jest ciągłe czekanie

Te Itaki do których wracasz
Z codzienności w marzenia wędrując
Pełnym gwaru domem wołają
Swe spełnienia uśmiechem zwiastując

Rozmodloną codzienną radością
Zapomnianą przez ludzi dokoła
Ty podzielisz się z nami miłością
Nawet jeśli nikt o nią nie woła
28.10.2008

autor

Stell

Dodano: 2009-03-29 13:18:50

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie