PRZYJACIÓŁKA

WIERSZ ZOSTAL STWORZONY W 2005 ROKU :P...

RANI..

SPRAWIA ULGĘ..

KALECZY...

MOJA PRZYJACIÓŁKA..

NIE NAWIDZE JEJ, A ZARAZEM KOCHAM.

Z ROZPACZY JUŻ SZLOCHAM.

CIAŁO PŁACZE..

ZARAZ ZNÓW ZACZNE,

NIE CHCĘ!

ALE MUSZE, TO JEST MÓJ NARKOTYK.

CZUJE DELIKATNY STALI DOTYK.

JESTEM NIEWOLNICĄ W ZAMKU SWOIM.

CZUJE JAK ONA MOJĄ SKÓRE KROI.

JESTEM NIKIM, A ZARAZEM PANIĄ SWEGO LOSU.

NIE NAWIDZE JEJ CIOSU, ALE POTRZEBUJE.

NA NIKIM SIĘ NIE WZORUJE,

TO WYCHODZI Z SERCA,

Z MEJ ZRANIONEJ DUSZY.

SKOŃCZYC Z TYM MUSZE!

NIE POTRAFIE!

NIE MOGE!

NIE SAMA...

KONIEC...ZNÓW PLAMA.

PŁYNIE... TOCZY SIE KOLO TWARZY.

MAM NADZIEJE ZE WIERSZYK SIE SPODOBA...:)

autor

PY$KA

Napisany: 2005-02-13 Dodano: 2007-08-13 21:09:59

Ten wiersz przeczytano 695 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie