Przyjaciółka - samotność

Samotność, Twój straszny kompan.
Twój wróg i przyjaciel.
Twój znak i walka z czasem.
Uderza od środka, wysysa powoli,
zabiera marzenia i gasi pragnienia.
Jest z Tobą w każdej sekundzie.
Przemija wraz z chwilą, pozostawia złudę.

To ona blokuje Twoje wrażenia.
Omamia, zaślepia, uderza zza cienia.
Za przyjaciółkę podaje się z rana.
Wieczorem ujawnia, zaś duszę szatana.
Przymusza do płaczu, zadaje swe ciosy.
Tu nie ma uniku, nie chybi jej pocisk.

Tak Cię wysysa, powoli, od środka.
Zatruwa do szpiku, zabiera złudzenia.
Rutynę zostawia i lęk przed zmianami.
Wie, że jej słuchasz - trwasz przy niej latami.

Utwierdza w poczuciu, że z nią jest najlepiej.
Oszukuje zmysły, nie daje wytchnienia.
Zostajesz z nią, w swym cichym cierpieniu.
Niezmiennie, samotnie w nocnym westchnieniu.

Ta przyjaciółka łez Ci nie otrze - nie potraktuje jak swoją siostrę.
Prędzej, zabierze Ci nadziei tchnienie.
Nie pójdzie po rozum i twe odpuszczenie.
Nie da Ci uporać się z demonami, bo z nią się przyjaźnisz, od wieków, latami...

autor

Molta

Napisany: 2015-07-01 Dodano: 2015-07-01 21:29:44

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie