Przyjaciółko mego serca

Karinko kochana –przecież jestem

Włosy wiatrem rozwichrzone,
Nie lubię w deszczu stać.
Krople łez z oczu płyną,
Rozmazane życie na twarzy mam.
Znam dotyk lęku,
Wiem, co znaczy się bólu bać.
Ty płaczesz w kącie skulona,
Przyjaciółko…
Przecież ja serce Twoje znam.
Nie chcę Byś w smutku brodziła,
Z tęsknoty drżała jak osika.
Chcę Byś jeziorem nadziei się stała,
I była szczęściem dla drugiego człowieka.
Przyjaciółko mego serca,
Chciałabym przybiec do Ciebie.
Złe kilometry przemierzyć,
Dowcipem Ciebie rozbawić.
Opowiastką jakąś rozśmieszyć,
Pamiętasz piosenkę o przyjaźni?
Ona Naszą gromadkę złączyła.
Wyciągnij tylko rękę,
By przyjaźń z pomocą przybyła.

M.Wityńska.

Karinko w nawale różnych spraw W codzienności każdego dnia – Czasem możemy zapomnieć o urodzinach-imieninach Ale czy serce zapomina o kimś, kogo kocha? Nie! Zawsze –codziennie moje myśli ku Tobie płyną Na dzień dobry życzę Ci uśmiechu a na dobranoc Ukojenia duszy.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-08-05 Dodano: 2006-08-06 00:03:30

Ten wiersz przeczytano 1115 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie