Przyjaźń
Przyjaźń
Głębokie uczucie
zbyt głębokie
Nie potrafię przebić
tej srebrzystej łuny
i odkryć jej tajemnice
Ona potrafi wzystko
dzieli co nierozłączne
łączyco rozdarte
Przyjaźń
jak srebrzysty księżyc
w kałuży
odbija się na dnie
mojej duszy
Nie pozwala spać
myśleć, kochać
Wplata się w życie
jak srebne krople rosy
w powietrze
Przyjaźń
To amulet szczęścia
i wszelkiego dobra
Gdy ją znajdziesz
znajdziesz skarb
Gdy wypełnisz
spełnisz siebie
Lecz uważaj
na jej ciernie
Bo możesz mieć ich wiele
lecz wszystkie jako
oset ciernisty
nie kwiat różany
Dla wszytkich którzy są przyjacielami:)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.