Przyjaźń damsko-męska
Zapisałam niżej moją osobistą reflekcje nad przyjaźnią miedzy kobietą a meżczyzną. Coś w rodzaju notki z pamiętnika... Przepraszam, wiem, że powinien tu być wiersz, ale musiałam z siebie wyrzucić wszystko i to jest jedyne miejsce, gdzie nikt mnie nie potępi za prawde...
Kiedyś wierzyłam w taką przyjaźń, ale teraz
już sama nie wiem czy taki związek dusz ma
prawo istnieć. Czy jedna strona nie
wyobraża sobie więcej niż powinna a potem
cierpią obie strony? Dlaczego z czasem to
obraca się przeciw nam i stajemy się sobie
tak obojętni? Boże... pomóz zrozumieć to
wszystko. 17.03.06- 23.06.06
najszczęśliwsze dni z mojego życia,
spędzone z "przyjacielem". Był kiedy go
potrzebowałam... nie raz budziłam go moimi
histeryczymi telefonami, smsami, że mam
dosyć, że nie potrafie wstać rano, ubrać
się i iść dalej, że nie mam sił. Powtarzał
zawsze to samo "będzie dobrze, masz siłe
tylko o tym nie wiesz. Ja zawsze będe przy
tobie" i co? I teraz go nie ma... kolejne
puste słowa. Zniszczyłam wszystko.
Pozwoliłam na to, aby mnie całował,
robiliśmy razem rzeczy, których
przyjaciołom nie wolno. Moja naiwność
zabiła wszystkie uczucia w nas.
Powiedziałam kocham i przegrałam. Odszedł
bez słowa, a miał być przyjacielem na dobre
i złe. Właśnie, przyjacielem... Przyjaźń
nie istnieje.. między nami nigdy jej nie
było. Był związek dwóch pokrewnych dusz,
który w końcu rozpadł się na drobne
kawałki. Kawałki, które już nigdy nie będą
miały prawa się połączyć. Tylko dlaczego? A
może... to była przyjaźń tylko głodni
uczucia zniszczyliśmy tą magiczną granice
miedzy przyjaźnią, a miłością? Już nigdy
się nie dowiem jak to było. Wiem, że nigdy
o nim nie zapomne, bo przywrócił mi wiare w
siebie, że ja sama potrafie coś zrobić, że
nie jestem gorsza od innych... Za to mu
dziękuje.
Cóż... może jednak przyjaźń miedzy nami a
mężczyznami istnieje? Tylko trzeba wiedzieć
w którym momencie sie zatrzymać, powiedzieć
nie?
zwariowałaaam
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.