przyjaźń - piękna jak kwiat ,...
dla Madzi.. skarba mojego który codziennie uczy mnie jak żyć...
chciała odpocząć
zapomnieć to co złe
z dala od rodziny
wyjechała
myślała " nic już nie będzie jak
dawniej"
i rzeczywiście nie było
jej życie na lepsze sie odmieniło
codziennie promyk słońca ją budził
próbowała sie odnaleźć wśród nowych
ludzi
na imprezy nie chodziła
wieczory przegadała
znalazła skarb..
taki kruchy jak diament..
znalazła uczucie
choć obce
i takie nieznane..
ich rozmów nie było końca
jak by się od zawsze znały
a przecież nigdy wcześniej się nie
widziały
mijały dni
i odjeżdzać przyszla pora..
milion listów dziennie
telefony nie odpoczywały
choć daleko
sercem razem
i choć życie mija
myślą o sobie
tęsknota nie sprzyja
jest coś co ich łączy..
to nieskończona przyjaźń..
"bo gdy jedna będzie upadać , druga ją podniesie" to jej słowa , które dają mi siłę aby żyć..
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.