O przyjaźni, co wcale nie...

wszystkim tym, którym kazano wybierać...

W sercu pewnym przyjaźń lokum znaleźć chciała
Spytała: „czy można?” – (twarz w szczerych uśmiechach)
A serce odrzekło „No wchodź, moja mała
Rozgość się, tak długo już na ciebie czekam”
Zamieszkali w zgodzie, racząc się nawzajem
Dobrym słowem i lepszym po stokroć milczeniem
Przeżywali wspólnie stycznie oraz maje...
Lecz raz miłość przyszła, a z nią wraz – zwątpienie

Choć serce mówiło - „starczy u mnie miejsca”
A przyjaźń cichutko - „nie będę przeszkadzać”
Miłość powiedziała „odejdź z tego serca!
Od dziś w nim tu moja niepodzielna władza!”
Serce więc ze smutkiem rzecze do przyjaźni
„Wiesz, takie jest życie, choć bardzo cię cenię
Nie mogę Cię już gościć, wiem, że wiarę dasz mi
Że miłość, co przyszła - to me przeznaczenie”

Więc odeszła przyjaźń... Niektórzy mówili
Że wciąż wódkę pije, szlaja się po knajpach
Na psy zeszła, na dnie jest... lecz nie wierzcie mili
Prawdy grama brak w tym – to tylko jest bajka!
Bo kiedy spłonęła swym słomianym ogniem
Miłość – serc zaborca, kiepski uzurpator...
Przyjaźń powróciła i rzekła -Co Tobie?
Smucisz się? Na przyszłość dam Ci radę na to

Gdy miłość zaborcza warunki Ci stawia
Nie wierz w jej słów szczerość, w nich czysta obłuda
Kiedy na – z przyjaźnią – rozbrat Cię namawia
Wiedz, z tej mąki chleba zrobić się nie uda
Choć serce miłości jest oślepłe blaskiem
To po doświadczeniu pojmiesz te „mądrości”
Że gdy ona spłonie, na pociechę masz mnie
Przyjaźń – czyli miłość... Tylko... bez zazdrości...

autor

yanzem

Napisany: 2006-10-20 Dodano: 2006-10-21 06:06:47

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie