przyjdź.

czekasz
przyjdz
nie mago
do obcego ciepla
wyciagniete dlonie

kto wyciaga dlonie do obcego ciepla?
ty?
zdradzilas wlasne uczucia?

niewierze lub nie rozumiem
pozdrawiam

Smutno i bardzo pięknie.
Masz duży talent Autorko,bez dwóch zdań.
Pozdrawiam serdecznie:)
Dobrej nocy życzę:)

Dziękuję za komentarze :)
Szczególnie Tobie ASie dziękuję za uwagi, które dały
mi do myślenia- nad wierszem na pewno jeszcze
popracuję.

Pozdrawiam serdecznie :))

Po prostu dobry wiersz. Pozdrawiam :)

Wzruszająca miniaturka :)
Pozdrawiam :)

Smutno, ale miniatura ładna.

widzisz... wg osiągnięć najnowszej psychologii 70%
przekazu w kontaktach międzyludzkich to przekaz
pozawerbalny;
poetom zostaje tylko 30% na słowa, które muszą wziąć
na grzbiet cały ciężar wypowiedzi i przenieść je do
czytelnika;
to niesprawiedliwe, ale tak jest... to po pierwsze; po
drugie:
kiedy wprowadzasz nadmiar szczegółów, zawężasz pole
interpretacji;
to tak jakbyś z coraz bardziej ciasnego miejsca
wyrzucała kolejnych czytelników; dlaczego?
np kiedy piszesz o miłości której jest coraz
chłodniej, spodziewasz się empatii, współczucia dla
peelki, a mnie się robi... wesoło:)
bo tak się składa, że uwielbiam śnieg, przepadam za
jazdą na nartach, topieniem się w zaspach i bitwami na
śnieżki;
dla mnie "chłodną miłością" jest zima - i owszem, mnie
racjonalnie potrafisz wytłumaczyć, że jestem matoł i
źle rozumiem Twój wiersz, ale moim emocjom - nie...
wiersz jest jak teatr: nie można bez opamiętania
upychać na scenę mrowia rekwizytów, argumentując: bo
ładne;
ważniejsza jest argumentacja: bo potrzebne; to samo
dotyczy peela: nie powierzysz głównej roli
trajkotce...
nadmiar w wierszach jest jak hałas: czasem bywa tak
uciążliwy, że czytelnik Cię nie usłyszy, choćbyś
bardzo chciała;
albo inny przykład: idziemy na spacer, a ja co chwilę
szarpię Cię za rękaw i mówię: o! popatrz tam! o!
popatrz tam!
obawiam się, że tak uszarpana nieprędko dałabyś się
namówić na wspólną przechadzkę...
kiedy pytam Cię o drogę, to wcale nie oznacza, że
musisz ze mną iść i za rączkę doprowadzisz mnie na
miejsce;
wskazesz mi tylko charakterystyczne punkty, dzięki
którym samodzielnie dotrę do celu; i tak samo ma być w
wierszu;
jeden z moich mistrzów mawiał, że skalpel w ręku poety
jest równie ważny jak jego pióro;
dlatego - gdybym to ja miał napisać ten wiersz,
zrobiłbym to tak:

przyjdź//

ostatni raz/
wkradnij się w zimne dłonie/
wyciągnięte do obcego ciepła//


nie dosięgają jutra/

dzisiaj Malwino daję Ci punkt za talent i wrażliwość,
ale oczekuję od Ciebie zastanowienia i pracy;
jeśli przynudziłem - przepraszam; ale pozdrowienia -
jak najbardziej serdeczne...

bardzo ładny:):)niech przyjdzie i
zostanie:)pozdrawiam:)

Piekny wiersz choc bardzo smutny, chcialoby sie wiecej
choc o jeden raz... pozdrawiam

Dziękuję bardzo za miłe słowa:)
Pozdrawiam:)

Pięknie, jestem pod wielkim wrażeniem, dziękuję za ten
wiersz, pozdrawiam:)

wzruszający, przejmujący wiersz.
pozdrawiam:)

Mocno frapujący, zatrzymał mnie na dłużej:) Pozdrawiam
z nutką optymizmu:-)

dziękuję :))

Pieknie,Malamhin, choc smutno.
Pozdrawiam:)