* * * (przyjdź końcem nocy...)

Wiersz smutny z ukrytą nutką nadziei. Interpretować go
można w dwojaki sposób. Forma i rymy zapięte na
ostatni guzik. Treść głęboką metaforą budzi
zaciekawienie.

To prawda... najwięcej ludzi umiera przed
świtem........ Pięknie śpiewa ten wiersz słowem,
pomimo melancholii w nim zawartej.........

ogromnie lubię takie wiersze, trafiłeś jak u mnie w
samą dziesiątkę. co do formy nie mam żadnych
zastrzeżeń.

Jak każdy Twój wiersz ten też bardzo mi
się podoba. Napisany bardzo ładnym językiem, tylko
faktycznie, gdzie nie jesteś gotowy iść ...
Plus.

swietny wiersz..wyczuwam nutę niepokoju...rozmowy w
nocy z bliską osobą są czasem najważniejsze

"tam - iść wciąż nie jestem gotowy" - więc jednak
lepiej tu pogadać. A pogadać to często taka wielka
potrzeba. Świetny od poczatku do końca.

Delektowałam sie Twoim wierszem. Taka w nim
niepokojąca dwuznaczność odsłaniająca mroczną stronę
duszy. Tak mar cepani, nad ranem puls bije
najwolniej...

dramatycznie i drastycznie - wprost zaproszenie do
rozmów ze śmiercią? I rzeczywiście nad ranem podobno
najwięcej zgonów... Wiersz wartko płynie, aż można nie
dostrzec z kim to podmiot liryczny chce rozmawiać.
Panie Bałachowski bardzo prosze o fraszkę... dla
równowagi po ciężkim temacie.

Bardzo mi się podoba. Trochę melancholijnie, trochę
tęskniąco. Wszystko poparte ładnym słowem. Fajnie.

piękny wiersz...zreszta jak cała Twoja twórczość
Pozdrawiam;)

"Czasem chce się pogadać.."-o wszystkim, o niczym
...wyznać trochę siebie;) i z tych wszystkich"czasem",
czasem się udaje:))))))