Przypadkowa historia

Spotkaliśmy
sie przypadkowo
i coś dziwnego
zachwiało mą głową

Serce rozkwitło
wspaniałym marzeniem
aby mieć więcej
niż Twoje spojrzenie

Będę więc pisał
o Tobie, kochana
i z przyjemnością
nie spał do rana

A w dzień będę myślał
na w pół nieprzytomnie
o słodkiej tęsknocie
byś Ty myślała o mnie!

A gdy sie spotkamy
ukradkiem spojrzeniem
Twym pięknem spłoszony
się zarumienię...

I bez słowa
obok się przemknę
w cichej nadziei
że choć muśniesz mą rękę

Lecz Ty pójdziesz dalej
mnie nieświadoma
a moje serce
w męczarniach skona

Więc z tej rozpaczy
się targnę na życie
chcąc znaleźć spokój
w bezkresnym niebycie

Tam jednak tylko
diabeł mi powie
że mogłem czynić
miast mącić słowem!

I tak to się skończy
że przez Twe wdzięki
nigdy nie skończą
się moje męki

Przez niepoprawną
i głupią nieśmiałość
już tylko z rozpaczy
wyć mi zostało

Gdybym tylko był śmielszy
bym spełnił marzenia
i miałbym Ciebie
miast tego cierpienia

Morał tej krótkiej
i smutnej powieści
niestety tylko
w trzech zwrotkach się mieści

Zawsze musicie
o marzenia swe walczyć
by nigdy w życiu
nie wrócić na tarczy

Nie chować się w sobie
porażki nie lękać
bo przez to możecie
nie poznać piękna

I co czujecie
odważnie mówić
by się gdzieś w świecie
lub kimś innym nie zgubić

autor

Shadon

Dodano: 2008-07-18 15:27:42

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie