Przypowieść o kobiecie

Nie było tego dnia przyjemnie.
Księżyc zwalił się całym cielskiem na sklepienie,
Zaczął płakać, bo uderzył się w kolano.
Kobieta również płakała, jego łzami,
I klęła, że nie świeci na dobranoc.
Weszła w bramę burą, zgruchociałą.
Potknęła się o butelkę pijaczyny z przesłodzoną winem balladą.
Z ulgą przysiadła obok Niego.
Noc ochroniła ten uścisk , przed koczującą w krzakach śmiercią.
-Kochanie nie było ci tu za zimno?
Ten cholerny Księżyc się obija,
Przyniosłam ci twoje ulubione chryzantemy.
I wiesz co? Kocham cię.
Po czym kobieta zagarnęła liście
Objęciem jeszcze silniejszym usnęła na jego łonie-
Lśniącym , marmurowym grobie.

autor

kasiella3

Napisany: 2009-04-24 Dodano: 2009-04-24 11:10:52

Ten wiersz przeczytano 917 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie