Przypowieść o Menelu

Kiedy Siwa
z kosą tańczy
i twardy pies
zawyje!
zębami tej hydrze
przygra
a co dopiero
z kartonu
lichy człowiek.

Marzący jedynie
o tym
Jak rozbebeszyć
własne ciało
i sprzedać nerkę
za odrobinę

Miłości ... dziewczyny upragnionej
Eucharystii zwycięscy pola bitwy
Nadziei innego istnienia
Elegancji atłasowych ubrań
Luksusu dzierżących rozległe enklawy

Skuszony
pragnieniem trunku
podał rękę przepaści
i przepadł
a teraz
na naszych oczach
spada w dół

Wirujący
w diabelskim tańcu
Człowieczy Suchy Liść
zaprzedany wichrom
zamienia życie
w pył

Marnotrawny brat
Syn Boga Żywego
Człowiek
ma dziś obraz
naszej
kamiennej
twarzy

Nie mów -
tak przykro
wybacz
Stwórca tego
nie przebaczy
choćbyś mieszkał
w Watykanie
i ubierał białe szaty
przejrzy księgę
myśli
i podkreśli jedno słowo
przekreślając wszystko
co było twoje.
Mówiąc...
Oto Mój Syn Umiłowany
tam gdzie On
TO I JA
JESTEM

Idź precz służyący
samemu sobie
nie ujrzysz
więcej Światła
KTÓRYM BYŁEM
w Tobie.

autor

Jastrząb0707

Napisany: 2016-08-01 Dodano: 2016-08-01 23:39:58

Ten wiersz przeczytano 5117 razy

Oddanych głosów: 54

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie