Przyroda o człowieku

Dziwny jest ten twój mały świat,
nie przeżyje na nim najodporniejszy kwiat.
Rozwali niedługo każdego z was
i zaciągnie ostatni swój życia pas.
Drzewa będą krzyczeć z płonącego ogniem bólu,
a ty człowieku stojący obok rozbitego muru,
spójrz tylko, jak twoja cywilizacja niszczy Ci wszystko,
mrówki będą wytrwale walczyć o swój dom- mrowisko.
Dżdżownice schowają się na zawsze do czarnej ziemi,
a ty, nie zauważając ich, przydepczesz je brudnymi butami.
W środku lasu słychać dźwięk siekiery, walącą w korę drzewa,
coś zaczyna spadać, hałas niesamowity- drzewo umiera.
Mucha mała, niegroźna po domu sobie bezbronnie lata,
nie przeżyje u Ciebie dnia, umrze jak zgnita szmata.
Zabijesz ją, chociaż nic Ci nie zrobiła,
w kącie leży martwa, nigdy się już nie odezwała.
Ptaki szukające zimą koło twojego domu jedzenia,
nie znajdą nic, bo człowiek nie da im pożywienia.
Ale jest kilka dobrych osób na świecie,
mam nadzieję, że się do nich przyłączycie!

Zapraszam na mojąstronkę: www.wierszyki.com

autor

neon103

Dodano: 2004-12-03 15:24:51

Ten wiersz przeczytano 1176 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie