Przystanek

Siedzialem na przystanku, przystanek, pełen ludzi,
Pytałem cicho  siebie,  czy jest ktoś tutaj taki co życie w nas obudzi,
Stoją  zamysleni,  bezmyślnie zapatrzeni
W ich myślach brak uczucia, w uczuciu brak przestrzeni

Tak bardzo bym chciał wkrasc się w to co oni  myślą,
W tych co stoją tyłem  i tych co go  podpierają, 
Dlaczego tacy smutni,
dlaczego nie gadają? 

Skąd smutek na ich twarzach, spuszczone głowy mają,
Szkoda ze brak w nich nadzieji,
Przykro, ze jej nie mają. 

Ja tutaj nie pasuje, probuje sie usmiechac,
cisza, brak reakcji,
Podjechał juz autobus,
Została po mnie ciepła ławka, 
Musiałem dalej jechać. 

autor

Freeman.m

Napisany: 2017-03-12 Dodano: 2017-03-12 22:33:55

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie