Przyszłe czasy

Panie Gromowładny, który w niebiosach zasiadasz
I w ludzkie dziecięcia moc i siłę wkładasz
Ty któryś się zechciał na ziemi objawić
Ludzi słabości pozbawić
Oddać im ich moce
Siłę na próbę wystawić
Jasność zrobić w nocy
Światło przyćmić cieniem
Utworzyć świat cały
Malutkim pragnieniem
Aby ludzie poszli po dni boskiej chwały
Oczy ich otworzyć by się stały twemi
By wizją objęły obraz całej ziemi
Niech się światy stają
Niech się światło stwarza
Niechaj wciąż to nowe powstaje nowe się wydarza
Pokój będzie wieczny fałsz swe życie skończy
W ludziach znów popłynie prąd nieustający
Nowe drogi przetrze nowe wciąż zasila
Ukończy swe życie niewiadomej chwila
Teraz wszystko wiemy my dziećmi Twojemi
Które oddać mają pokłon matce ziemi
Za to że je w objęciach trzymała przez wieki
I z miłością najwyższą otworzyć powieki
Ludzi wszystkich chciała. Lecz ludzie bez końca
Uśpieni miłością to do siebie samych
i do swych rozumów
Nie znali początku
nie widzieli końca
wśród zaćmionych tłumów
Więc nastały czasy te najwyższej klasy
gdzie mistrzowie wielcy swą pracę włożyli
wszystkich zgromadzonych miłością okryli
Umysły otwarli oczy otworzyli
Aby świadomością nikłą, wkładając niewiele
mogli to obaczyć ludzcy przyjaciele i ruszyć do boju
A bój to najwyższy bo serce rozegra walkę ostateczną
Do boju wyruszy by z umysłem śmiałym
posiąść promień tej najwyższej chwały,
Tak to nasza przyszłość ludzcy przyjaciele
bo gdy się obudzić czas nadejdzie wielki
nie będzie pokłonów nie będzie szablonów
Będzie tylko miłość, śmiałość, mądrość i dojrzałość
co w sercach roznieci promień boskiej chwały
Bóg będzie zasiadał w niejednym człowieku
Będzie go prowadził swoje prawdy zdradzi
każdego człowieka na tronie posadzi.
Tak będzie na wieki wieków.

autor

muluc607

Napisany: 2015-10-19 Dodano: 2015-10-19 10:05:50

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie