Przyszłość

Mija dzień za dniem, a ja nadal nie wiem
Co mnie trzyma wciąż przy życiu.
Brak drugiej połówki, koleżanki takie sobie mam, że raz jest z nimi dobrze,a raz jest źle. Brak w moim życiu celu, tylko chwytać każdy dzień i korzystać z niego ile się da i póki jeszcze można, bo potem… wszystko niestety się zmieni,
koniec szkoły i co potem? Jak każdy będę szukać pracy i zacznę życie na własny rachunek.

Z jednej strony chce takiego życia – na swoim, mieć swoje własne życie, lecz z drugiej strony… kto wie jak potoczą się moje losy, jak to się wszystko skończy. Tak naprawdę, to jestem bezużyteczna i do niczego się nie nadaje.
Jak to się mówi „Przetrwają najsilniejsi”, szkoda że taka nie jestem. Jestem słabą, bezużyteczną osobą, której za rok nikt nie będzie pamiętał, o której nikt nie będzie wspominał i za którą nikt nie zatęskni.

Boje się dalszego życia, którego przyszłość jest mi obca, nieznana i która przeraża mnie. Poszkodowana przez życie z minimalną szansą na szczęśliwe życie. Dlatego wciąż chętnie wracam do krainy snu, gdzie wszystko jest cudowne i możliwe.
W którym życie toczy się tak, jak byśmy tego chcieli. Życie we śnie jest najprostsze, lecz niestety nierealne – zbyt łatwe i cudowne. Każdego dnia rozmyślam o tym wszystkim i na razie płynę z czasem, bo kto wie jak się moje życie potoczy.

autor

kotek1665

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-01-03 01:32:22

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie