W przyszłość

W przyszłość

Kochamy czas kiedy dzieciństwo do sześciu lat
Nie zdając sobie sprawy jak nam w uciechach ucieka
Nie cierpliwy, pełen pożądania do osiemnastu się skłania
By uhonorowanym być życiem w dorosłość nieograniczoną.

I niechaj każdy myśli co chce, czas miłości, niedoli rozpaczy
Mija powoli jakby czas zwolnił na przekór godzinom
Świat w kolorach, w barwach nieograniczonych
Aż do czterdziestki gdy druga młodość nadchodzi.

Zwodniczy bieg zdarzeń w czasie zaklętym
Miniatury postaci w zdjęciach szkolnych czarno-białych
Album zaśniedziały od nadmiaru pajęczyny
Wiek starczy zapukał do drzwi, nieubłaganie.

Cóż pozostało po czasie tym naszym prywatnym
Wspomnień bez liku i rozpaczy po błędach
Czym się odurzyć gdy umysł szwankuje
Patrzeć z nadzieją, z nadzieją w przyszłość…

13.10.2018 Mirosław Leszek Pęciak

autor

miniek1831

Napisany: 2018-10-13 Dodano: 2018-10-13 10:04:46

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie