Przytul mnie.
Przytul mnie Bieszczadzie - kruchego
syna,
tak mnie nie przytuli żadna dziewczyna.
Przytul mnie ciepło - połoniną pachnącą,
kapliczką zadumaną,Solinką bystro
szumiącą.
Liściem łopianu okryj - gdy deszcz pada,
rozwesel przebiśniegiem gdy chandra
dopada.
Wolnością swoją natchnij moją duszę.
Przytul mnie Bieszczadzie zanim
się...rozkruszę.
Rodzinnemu Bieszczadowi
autor
stolarz podłogowy
Dodano: 2013-03-05 18:51:42
Ten wiersz przeczytano 1399 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
A Bieszczady mają wspaniałe ramiona, gotowe przytulić
każdego kto pieszczot jest spragniony:)
Pozdrawiam:)
Ładnie, malowniczo. Pozdrawiam
Śliczny wierszyk, pozdrawiam.
Miejsca, w których ładujemy życiowe akumulatory, nasze
macierze... Pięknie to opisałeś.
Czasami miejsca zastępują, a może przypominają ludzi.
Serdeczności.
Ładnie, ciepło o miejscu na ziemi którego chyba nie
zastąpi żadne inne.
Pozdrawiam:)
Dziękuję ślicznie!
Pozdrawiam! :)
Piękny i wzruszający
Wyraziłeś w swoim wierszu wielką tęsknotę. Czuje się
ją w każdym wersie. Dobrze ją oddałeś. Pozdrawiam:)
Po przeczytaniu poczułam tęsknotę za własnymi stronami
rodzinnymi... umiesz trącić coś w duszy... Dziękuję:)
Ładnie :)
Usuń kropkę z tytułu, zrób spację po przecinku w
czwartym wersie i po wielokropku w ostatnim...
pozdrawiam :)
Ładnie. Zaciekawił mnie rodzaj męski "ten Bieszczad",
z którym nigdy wcześniej się nie zetknęłam, ale już
doczytałam sobie, że tak mówiono o Bieszczadach w
średniowieczu. Ładnie brzmi. Miłego wieczoru.
podoba się mnie.:)
Mam z Twoich stron znajomą, której nigdy nie widziałam
na oczy. A piszemy ze sobą smsy już 6 lat. wiem, że
jest tam pięknie. Piękny opis Bieszczad. Pozdrawiam
serdecznie
Przepięknie, wręcz z czułością O miejscu, które
kochasz, zawsze wiernym..