PRZYWIĄZANIE
Tak bywa w życiu czasami,
że kwiat rosą zapłacze.
I wtedy błąkasz się z myślami,
czy kraj swój jeszcze zobaczę .
Daleko daleko za wodą ,
jest dzieciństwa mego dom.
Wspomnienia mnie tam wiodą ,
ku tym pachnącym bzom .
I dzban pełen mleka,
chrupiący bochen chleba .
Ta droga niedaleka ,
do błękitnego nieba.
Bo co warte są pieniądze,
czy na obczyżnie obcy chleb.
Ważne jest to co nas wiąże
i ten nasz rodzinny życia brzeg.....
Komentarze (9)
tęsknota do naszych miejsc już na zawsze pozostanie w
naszych sercach...pozdrawiam
Spoko do przeczytania :)..Tylko rymuj tak samo..tu:
jedno, dwu i trzyzgłoskowce wymieszane..chleb jeden
zmień :)..M.
Piekny, poetycki obraz przywiazania.
to jest prawie w każdym Polaku wie że miejsce w
Polsce Piękny wiersz tęsknota Pozdrawiam
Bardzo ciekawy wiersz, a tęsknota aż bije jak dzwon.
Takie jest jednak życie poza krajem...powodzenia
,,Ważne jest to co nas wiąże", tak Prymusku i to jest
najważniejsze. :)
Wiersz nieskomplikowany, miło się go czytało.
Pozdrawiam.
"co warte są pieniądze,
czy na obczyżnie obcy chleb" tęsknota... i tam źle i
tu niedobrze, to strasznie mieć tak wiecznie rozdarte
serce (tak sobie myślę czy można się błąkać z myślami,
chyba raczej bić)
tęsknota wierszem napisana...przychodzi taki w życiu
czas, że tęsknimy za czymś co nie wróci...podoba mi
się