przywołam cię ...

Piękny wiersz przesiąknięty tęsknotą za
najpiękniejszym i wzniosłym uczuciu na świecie. Ja rok
temu utraciłam jedyną prawdziwą miłość swojego życia,
do czego przyczyniła się śmierć mojego męża. Powoli
dochodzę do siebie, codziennie modlę się nie
narzekając na los, bo to niczego nie zmieni.
Serdecznie pozdrawiam, Ewo :)
P.s. Nadrabiam zaległości w czytaniu Twoich wierszy :)

Przepięknie tak, romantycznie, a wołanie z Miłością
jest czymś najwspanialszym.

podoba mi się Twoja rozmarzona i rozśpiewana liryka.
też mam rozśpiewaną duszę, to może ja Ciebie do siebie
przywołam?
pozdrowionka dla Ciebie i Twojego Słonka :):)

No no prowokujesz...
Słonecznego weekendu Ewo:)

Czuje się tą rozśpiewaną duszę :)

Pozdrawiam cieplutko

Z pewnością miłość nie zostanie na to wołanie
obojętna.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek

Przywoluj, przywoluj...
Robisz to niezwykle ciekawie.
Uslyszy. A ode mnie, Serdecznosci :)

Tytuł, jest bardzo chwytliwy?

Ewciu, takiej miłości nie można się oprzeć.
Przywołujesz i zarazem nęcisz, a robisz to tak
subtelnie i z wielkim wdziękiem:)


Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

oby usłyszał i przybiegł na zawołanie

uroczy wiersz Ewo tak tajemnicze
jako i to drzewo Pozdrawiam:))

Czy chcianym ... czy nie chcianym .. sprzecznym i
niespodziewanym .. takim trochę innym wołaniem ...

muzyką szalejącego wiatru,
grzmotem zachmurzonego nieba,
rozświetlonym blaskiem słońca

podrzuconym światu,
jak jajko kukułcze

Wandziu ... jesteśmy kobietami ... a ja dodatkowo Ewą
.. i mam ulubione drzewo ... ściskam ❤️

Wiktorze ... przez kilka godzin jestem ... tylko
zapomniałeś jeszcze o Waszej ( wadzie) lub zalecie
tego nie wiem do końca ... relatywiźmie ..pozdrawiam

Super:) Ewuniu :) Oj kusisz kusisz :)
Pozdrawiam serdecznie :)