Przywołując z pamięci

Siedzę sam i czytam wiersze:
i te nowe, i te pierwsze...
Łza się w moim oku kręci,
przywołując znów z pamięci
chwile wielkiej namiętności,
żewnych wzruszeń i radości,
spojrzeń czułych i gorących,
pocałunków miękkich, drżących,
tęsknych pieszczot, gdy w ramionach
moich byłaś tak wtulona...

Kiedy znów swój smutek zmienię
w jedną chwilkę, swe marzenie?
Znów polecę jak motylek,
skrzydełkami czar rozpylę
i zaświeci znowu słońce,
i będziemy tak bez końca,
jak dwie gwiazdki obok siebie
na bezkresnym życia niebie,
co mrugają wciąż zalotnie;
ciągle razem, bezpowrotnie...

autor

piwar68

Dodano: 2005-11-26 09:12:28

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie