Psalm 105

Sławcie Pana, wzywajcie imię swojego Pana,
Pośród ludów niewiernych Jego uczynki głoście.
Grajcie Jemu na cytrze i śpiewajcie od rana
Głoście o Jego dziełach i cudach wieść pełną radości.

Potomkowie Jakuba, szczepie praojca Abrama,
Szukajcie Go i szczyćcie się wokół jego imieniem
Niech się serce weseli tych, którzy szukają Pana!
Pana, którego słowo w dniu każdym odmienia ziemię.

Jahwe jest naszym Bogiem, to On dał nam Swoje słowo,
Ten, kto nad światem panuje sam zawarł przymierze z nami.
Powziął pakt z Abrahamem, a potem Izaakowi
Przysięgał kiedy osadzał lud Swój na Kanaanie.

Kiedy ten lud był nieliczny, gdy się wybrańcy tułali
Wśród obcych królestw i szczepów, On jednak ulżył ich doli
Od hańbiącej niewoli On swoje plemię ocalił
I nikomu uciskać i gnębić go nie pozwolił.

Zesłał klęskę na ziemię. W czas głodu Józefa sprzedano
W niewolę. W łańcuchy go skuto. Na szyi miał je, na nogach,
Cierpiał, aż wypełniło się to, co było pisane
Do czasu, kiedy poświadczył za zniewolonym głos Boga.

I posłał król po Józefa, by wynieść sługę z marności,
I ustanowił go panem ponad włościami swojemi,
Aby starszyznę królestwa nauczał Bożej mądrości.
I się tam zjawił Izrael by na egipskiej żyć ziemi.

A Pan był łaskaw ludowi, którego licznie rozmnożył,
I ponad inne narody naród wybrany postawił,
A serca wrogów odmienił i jakiś jad w nie położył
Fałsz, zdradę zasiał wokoło, niewiarę, niewierność, nienawiść.

I posłał Pan sługi swoje – Mojżesza i Aarona
By znaki czynili widoczne, godne prawnuki Abrama
Aby nimi Egipcjan zatwardziałych przekonać.
I okazali moc Boga, i cuda w krainie Chama.

Zesłał na Egipt ciemności, lecz ich to nie odmieniło.
W krew pozamieniał ich wody i ryby zabił w ich rzekach
Wszędzie, nawet w pałacach, pełno żab się zjawiło,
Plaga robaków, komarów, co gryzły boleśnie człowieka,

I zesłał im grad zamiast deszczu i ogień palący ich ziemię,
Poraził winnice, plantacje i drzewa połamał zielone,
Rzekł i szarańcza przybyła – żarłoczne, niesyte plemię,
Co zjadło im całą trawę i wszystkie na polach plony.

Wytracił im pierworodnych i pierwociny ich siły,
A Izrael z majątkiem z ziemi ich wyprowadził.
Egipcjan lęk ogarnął i plagi liczne trapiły
Dlatego się ucieszyli i z wyjścia ich byli radzi.

Chmurą idących osłonił i ogień nocą rozniecił,
Karmił ich przepiórkami i manną z nieba zesłaną,
Na środku pustyni wodzie płynąć ze skały polecił,
Wypełnił tym przyrzeczenie swe święte dla Abrahama.

I wyprowadził lud swój z Egiptu pośród wesela,
Dał ziemie im innych ludów i służyć tym ludom nakazał
Owoce pracy niewiernych przeznaczył dla Izraela,
By prawo Boże zachował, przestrzegał Jego przykazań.
Alleluja!

autor

jastrz

Napisany: 2019-05-19 Dodano: 2019-05-17 01:16:59

Ten wiersz przeczytano 1079 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie