Psalm 23 upadłego anioła...

Pan jest mym strachem i duszy cieniem,
brak mi odwagi.
Pozwala mi leżeć na dnie mętnej ludzkiej egzystencji, zwanej życiem, nie szanować swego zdrowia, nie martwic się o innych i jutro...
Prowadzi mnie przez życie, bez chwili odpoczynku,
gdzie mam rozwinąć swe skrzydła czarne jak noc?
Codziennie zabija moją duszę tysiące razy na nowo mnie wskrzeszając coraz bardziej „mroczną i ponurą kreaturą” mnie tworzy...
Wiedzie mnie po ścieżkach jemu tylko znanych,
przez wzgląd na Jego imię.
Chociażbym chodził jasną doliną,
światłu się nie poddam,
„dobru” nie ulegnę,
Bo Ty jesteś ze mną Beliar.
Twoja mądrość i cudowne podszepty są tym co mnie pociesza i wiedzie do Ciebie.
Stół dla mnie zastawiasz obfity w zbłąkane dusze,
wobec mych przeciwników;
Namaszczasz mi głowę krwią i siarką,
Mój kielich L-A-R-G, który skradłem Pomazańcowi jest przeobfity.
Tak ciemność jak i ból, rozpacz, nienawiść,
gniew pełny beznadziei, pycha, zarozumiałość,
kroczyć będą w ślad za mną, przez wszystkie dni mego życia,
do póki się nie zabiję i nie zmarnuje swego życia...
I zamieszkam w Twym królestwie
Po wieczne czasy pławiąc się w bólu i rozpaczy!

autor

Night Guardian

Dodano: 2005-01-03 19:41:09

Ten wiersz przeczytano 760 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie