Psi nos

Takie coś na końcu głowy,
powiesz, niby nic wielkiego,
a jak spojrzysz na pysk pieska
to zobaczysz coś takiego...

Nos wystaje, bo na przodzie.
Z rana jego jest zwyczajem
sprawdzić, nim właściciel wstanie,
co podano na śniadanie.

Choć nie musi wąchać kwiatów,
to zajęcie bardzo lubi,
i czy mały jest czy duży
węchem dobrym tak się chlubi.

Zwłaszcza, że ciekawski bywa.
Kiedyś wpuścił głodne mole
do kuferka cioci Zosi.
Zjadły futro jej sobole.

Wczoraj, podobno przypadkiem,
zajrzał do dziadka kieszeni.
Zdradził jego tajemnicę...
prezent był dla babci Gieni.

Wpadłszy z rana do kurnika
drzwi nie domknął (bo i po co).
Uciekł kogut gospodyni.
Może zjawi się przed nocą?

Z przygód wniosków nie wyciąga.
Kiedy wrzała w garnku woda
chciał się schować pod pokrywkę.
Szkoda psiego noska, szkoda.

autor:Teresa Mazur

Proza poszła do poprawki. Przepraszam komentujących za usunięte komentarze.

autor

Babcia Tereska

Napisany: 2021-02-27 Dodano: 2021-02-27 19:51:41

Ten wiersz przeczytano 3743 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie