Psia dola /bajka prawdziwa

Samochody pędzą, sznur pojazdów cały,
poboczem kuśtyka stary piesek mały.

Kuleje na łapkę, głodny przestraszony,
kiedyś był szczęśliwy, dzisiaj porzucony.

Czas szczenięcy, beztroski, dawno już mu minął,
teraz przyszła pora, aby z oczu zginął.

Pan jego wrażliwy, o porządek dbały,
a kłopot z paskudą ostatnio niemały.

By dzieciom widoku starości oszczędzić,
postanowił z domu tę psinę wypędzić.

Z samochodu staruszka za miastem wypycha,
niepotrzebny więcej, niech sobie gdzieś zdycha.

Dzień nowy się budzi, złote słonko wstaje,
promykami swymi światu kolor daje.

Słonko jednak blednie, za chmurkę umyka,
gdy promykiem złotym pieska napotyka.

Martwa i zimna, psina opuszczona,
rozjechanym ciałem już zajmie się wrona.

autor

Kukabarra

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2006-11-11 12:36:53

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie