Psina Mała

Wiersz ten dedykuje Małej rudej Psinie którą wdizałem na dworcu dnia 14.02.2007

Pada deszcze, ciemna noc, mokry kamien zwany
brukiem na nim psina Mala, ruda, mokra i nie
chciana, wciaz czekajaca na swojego pana. wsłuchujac
sie w łomot stali. bowiem słychac juz z oddali.
wielki huk wielki trzask. a w raz z nim iskier blask.
stanol pociag, iskry zgasly, Nagle gwizdek, drzwi trzasnely,
ucieszony w niebo wziety, w swoich oczkach widzi pana, lecz go nie
ma, za to rana sie powieksza na serduszku tego pieska.
i tak wyczekiwal teraz bedzie rana, nadal czekal bedzie
na swojego pana. bo zrozumiec on nie moze, kazal czekac
tu przy murze, lecz go nie ma i nie bedzie, a juz o tym
pisna nie wiem, i nie dowie nigdy sie, ze tan pan ma nowe zwierze.
ktore cierpiec bedzie jak ona sama. taka mala, wierna i oddana
za miast pana miala HAMA.

autor

elvis_brzeg

Napisany: 2007-02-14 Dodano: 2007-02-14 23:10:32

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie