O Psorze
Profesor jak na profesora przystało
powinien dawać co nie mało
wiedzy do talerzy
zmory na bezsenne mory
za fałsz dać po kozie
w walce na zacięte noże
A raz przyszedł taki jeden
co wyczyniał cudów siedem
że go boli że go kuje
i że nikt go nie żałuje
gdy się stoi przy tablicy
on jak psor ciągle krzyczy
w końcu przegiął całkiem pałę
i przeważył całą miarę
-cóż się złościsz mój psorku
weź sobie persen a wszystko będzie w
porządku
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.