Pstryk

I wyłączył go po prostu,
A czarny dym rozpłynął się
Nad głową pustą od włosów.
Strach się bać gdy patrzy, oczami bez źrenic, które krzyczą.
Głośny to był dźwięk,
Jakby łamanej aluminiowej łyżeczki,
Jakby pękającego orzecha.
Patrzysz na niego
I widzisz ostatni jego oddech,
Który w postaci pary opuszcza usta.
Jest zimno, a ty płaczesz,
Płaczesz jak dziecko,
Które właśnie upuściło cukierek.
To nieznajomy, a jednak
W 5 sekund dostarczył ci tyle emocji..

autor

Alexander_Supertramp

Dodano: 2009-05-25 20:32:40

Ten wiersz przeczytano 572 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie