Psycholog żołnierki

14:12 serce stanęło...
15:20 wróciła nadzieja...
16:10 coś przytupnęło...
Walizka otwarła się bez kołnierzy,
Wśród czerwonego lasramblas,
Wylałem puchary nadformalności,
By oficjalność wypłukać z żołnierzy...
Biurowa melancholijna prostota
Kucnęła przy moim nocniku,
By rankiem osłodzić tą pustkę po nocy,
Gdy zdjęłaś już resztkę korników...
Urzędnik swą folią owinął plecy,
By kołnierz wystawał ponad to,
Komando uśpionych żołnierzy,
Wysyłał podpisem wśród dźwięki moździerzy...

autor

Duch99

Napisany: 2009-07-29 Dodano: 2009-07-29 23:47:41

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie