Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj
Więcej wierszy na temat: Życie

Pszeniczna mowa Pana

Zbożowym łanom powiedział Bóg kiedyś
Językiem wiatru który znają trawy
Że są wybrane z wszystkiego co żyje
Dla nich jedynie tworzył inne sprawy

Nakazał słońcu aby w miarę grzało
A chłodnej ziemi być domostwem miłym
Wiatrom by były gdy pora kwitnienia
Mgle rosie deszczom by wilgoć sączyły

Rzekł: Blisko ciebie będzie zawsze człowiek
O ciebie zadba lepiej niż o siebie
O nic nie będziesz się już nigdy troszczyć
Lecz ludziom nie wierz. Ich zło znamy w niebie

Ci jabłkożercy utraciwszy szansę
Dostali z krzyża swą deskę ratunku
Lecz nadal nie chcą wypełniać przymierza
Co wiarą dałem chcą znaleźć w rozumku

A w raju tobie służącymi będą
Stada gryzoni i chwasty przyduszą
Schowają ziarno w przewiewne spichlerze
By wiosną zasiać; tak zrobią, bo muszą

Nasienia twego część pewnie zużyją
Nie te jest ważne. Lecz ziarno zasiane
Wciąż nowe życie źdźbłom dając co roku
Nicość zniweczy jak noc ciemną ranek

I twoich ziaren kiełkowań tryliardy
W morzach nicości szczęść archipelagi
Wydadzą z pyłków przez kwitnięć rozkosze
Miłość w przestrzeniach niewartych uwagi

Tworząc cię, zboże, w podobieństwo moje
W pierwszych dniach świata pokoleniom dałem
Dla ciebie ginąć po spazmach istnienia
By użyźniały kontynenty całe

Dając ci rosnąć na nich wśród beztroski
Wiążąc żywioły a z nimi świat cały
Mam jeden nakaz: byś nigdy, przenigdy
Nie śmiało rosnąć, gdy padniesz na skały

Gdy twój niewolnik podsuwając nawóz
Namówi: rośnij, poznaj sens istnienia
Przez wiadomości złego i dobrego
Dojrzysz człowieka jak się w węża zmienia

Strzeż się! Bo wtedy też zmienisz się w nawóz
Odnajdziesz troski ból i będziesz na dnie
Odtąd źdźbła będą o siebie się troszczyć
Same, gdy ziarno w piach czy skały wpadnie

* * *

Pszeniczną mowę Pana odnalazłem
W poszumie wiatru na polach szerokich
Jej sens sprawdzałem w chmurach apokryfów
I w Ewangeliach wpisanych w obłoki



I wiecie? źdźbła te, niby bezrozumne- - -To przecież dotąd na skałach nie rosną- - -A w pocie czoła o swój byt wciąż walcząc- -Człowiek co roku wciąż je sieje wiosną...

autor

Bałachowski

Dodano: 2008-10-23 06:55:09
Ten wiersz przeczytano 940 razy
Oddanych głosów: 76
Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (19)

mariat mariat

Jestem pełna zachwytu, ...i dotąd na skale nie
rosną.

cztery pory roku cztery pory roku

piękna nie potrzeba komentować to co piękne należy
zauważać

czarna dama czarna dama

Napiszę krótko P.Bałachowski ...to prawdziwa
poezja...piękny wiersz...

OLTYS OLTYS

Świetny wiersz , gratuluję. Pozdrawiam

duszek1 duszek1

Chylę czoło...zapadł mi bardzo głęboko w serduchu Twój
wiersz ..."ziarno zasiane
Wciąż nowe życie źdźbłom dając co roku
Nicość zniweczy jak noc ciemną ranek"
...piękny mądrością przesłań...

saham saham

Mój zachwyt nie ma końca, przepiękna poezja! Ja do
tematu pszenicy podchodzę przyziemnie-uprawiam ją na
swoich hektarkach. Tym bardziej Twój wiersz poruszył
moją duszę.Brawo, brawo!

fryzjerka fryzjerka

Tyle niepodważalnej prawdy w Twoim wierszu,czytałam
jakby słowa proroka:)

julka56 julka56

Wszechrzeczy hołdy wierszem składamy i ku pamięci je
spisujemy, nie zawsze sięgną za nie tantiemy, ale my
radość zawsze z nich mamy. Co zaś potomni o tym
pomyślą, tego dowiemy się już nie myśląc. Ziarno
przetrwało wieki na ziemi, może tak będzie z wierszami
twymi.

Yeja Yeja

bardzo ladny wiersz - u mnie wywolal wspomnienia jak
ojciec o swoje łany dbał...

Eurydyka12345 Eurydyka12345

"Nakazał słońcu, aby w miarę grzało...wiatrom, by
były, gdy pora kwitnienia",cyt.aut. Pięknym i
dojrzałym piórem napisany wiersz,niby legenda,jak Bóg
pszenicy nakazywał się rozmnażać.I źdźbła bezrozumne
na skałach nie rosną,a człek w pocie czoła je
uprawia.Jedenastozgłoskowiec.

semi semi

Styl, urok i jak zwykle perfekcyjny warsztat.

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Wiersz zatrzymał mnie przy sobie na
dłużej.Mistrzowstwo i wirtuozeria w każdym
słowie.Dziękuję Ci za niego i chylę nisko czoła!

judyta1 judyta1

"Językiem wiatru który znają trawy"opowiedział Bóg
łanom...I cała hierarchia w naszej mentalności została
zachwiana.Bo opowiedziałeś tak przekonywująco( i
niezwykle pięknie),że jestem skłonna w to uwierzyć.A
jeżeli jest to potwierdzone w" Ewangeliach wpisanych w
obłoki"to...musi tak być!

Eloise Eloise

"Lecz ludziom nie wierz..." tak, to ciągle się
sprawdza. Poruszyłeś moją duszę do głębi. To
p-rzecudny wiersz, chociaż nie przepadam za takimi
długimi.

Beamaja Beamaja

cyt. "Ci jabłkożercy utraciwszy szansę
Dostali z krzyża swą deskę ratunku" - jestem pod
olbrzymim wrażeniem tego fragmentu. Wiersz wspaniale
napisany. Pozdrawiam i dziękuję.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »