ptak

W moich skrzydłach brak jasnych barw,
W moich oczach jeden blask.
W mojej klatce miejsca coraz mniej, wolności tak mi brak,
Strach tkwiący we mnie nagle uległ i pofrunął w dal.
W ciemnym kącie wplątany w delikatny sen staram się nabrać nowych sił.
Nie mając już ich pragnę ulec cierpieniu i oddać wszystko to, co mam.
Zmuszany do uszczęśliwiania, sam staję się tą klatką wypełnioną łzami,
Nie mogę zasnąć łzy zalewają mój strach,
Blask księżyca woła mnie a ja nie mogę walczyć już z sobą.
Nie potrafiąc patrzeć, wydrapuje sobie oczy,
Nie potrafiąc słuchać, zatykam uszy,
Nie potrafiąc myśleć w głowie napotykam na złe duchy,
Nie potrafiąc już latać- wyrywam sobie skrzydła,
Nie potrafiąc śpiewać zatykam swoje usta,
Nie potrafiąc żyć,
Zabijam się.

autor

blackflower

Dodano: 2009-02-20 09:11:29

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie