PTAK

Wzbić się pośród szczyty gór, poszybować daleko w przestworza błękitnego nieba.
Poczuć lekki podmuch ciepłego wiatru,delikatność chmur niczym miękki puch... Rozłożyć ręce... lecieć coraz dalej oddalając się od wszystkiego.
Pozostawić wszystko martwym, nie działać na nic, nie być sterowanym przez ludzki świat.
Być wolnym niczym ptak, sam ze sobą niczym drzewo na pustyni.
Pozostać tam na wieczność, smakować każdy promyk słońca lśniącego niczym złoto pośród brylantowych odcieni chmur.
Żyć tak jakby każdy dzień był jedyny w Naszym życiu...

autor

aftimatia

Dodano: 2007-12-27 10:45:38

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie