Ptaki

Wieczór, zachodzące słońce, pierwsze gwiazdy nad ziemią,
Pomarańczowe niebo , oświetlane blaskiem zachodu
zamienia się w srebrzystą zorzę, obdarowaną
blaskiem księżyca.

Wolny ptak, dziób mocno zakrzywiony, ostre pazury
i wzrok, który wszystko dostrzeże.
Unosi się wysoko ponad dachami...
Pędzi, przemierza kilometry, spotyka piękną gołębice-ozdobę tego krajobrazu.
Rozkłada swoje wielkie skrzydła- daje jej schronienie,
zaprasza na wędrówkę.

Wspólnie lecą, blisko siebie, zostawiając wszystko w tyle..
Nieuchwytna przestrzeń... swoją miłością oczyszczają powietrze,
Na tle nieba znaleźli schronienie, sens lotu...
ta miłość nie ulęknie się żadnego grzmotu.

autor

MarcinKozak

Napisany: 2011-08-19 Dodano: 2011-08-19 22:19:10

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie