Ptaki
Ptaki
Bądźmy jak ptaki, lećmy do góry,
może nie dojrzy nas los ponury,
ziemia jest brudna, ziemia jest ciężka,
wznieśmy się w niebo, w przestwór
powietrza.
W objęciach słońca jak dobrej matki,
tuż przed skonaniem, po raz ostatni,
szybujmy w chmury, niechaj nas skryją,
wolność nam wiatrem, skrzydłami miłość.
Ze śmiechem tańczmy swobody taniec,
tańczmy, wirujmy w tym świętym szale,
firmament śpiewa, horyzont woła,
a w dole łąki, a w dole pola.
Przed nami błyszczy zmierzchania złoto,
wznośmy się, wznośmy, wznośmy wysoko,
aż po widnokrąg, po sam dach niebios,
by dłużej spadać, gdy nas zestrzelą.
Komentarze (11)
Stella-Jagoda, ewaes, judyta1, AMOR1988, tańcząca z
wiatrem, Ola, zmegi, Dariusz Paweł Trybuła. Dziękuję
bardzo za życzliwość i ciepłe słowa ! Pozdrawiam !
Z przyjemnoscia czytalam.
Pozdrawiam:)
Pięknie piszesz. Lubię takie klimaty:)
Z przyjemnością przeczytałam.Pozdrawiam:)
Maria Sikorska
Oczywiście, że lećmy. Mały błąd w sztuce i skopiowanie
z brudnopisu, a nie finalnej wersji. Dziękuję za
czujność i przychylność. Ślę ukłony!
Bądźmy jak ptaki, lecimy do góry,
mała uwaga - zamiast - lecimy - lećmy
i stylistycznie lepiej i rytmicznie
a treść super
Przepiękny i romantyczny wiersz, tak trzymać,
pozdrawiam :)
Fajnie się wznosić wysoko,
czuć wolność jak ptaki,
ale lepiej nie dać się ustrzelić,
niestety tak to jest, że im ktoś się wyżej wzbije, tym
boleśniejszy jest upadek.
Podoba mi się Twój wiersz i personifikacja ptaków.
Miłego wieczoru życzę :)
Dla mnie ładnie:-)
Pozdrawiam
Fajnie się czyta i podoba się:)pozdrawiam cieplutko:)
Fajny wiersz ;)